MANIFEST: Łącznik to nie myślnik, więc PRZESTAŃMY UDAWAĆ, ŻE JEST INACZEJ
Dla jasności, żebyśmy wszyscy wiedzieli, na czym stoimy: myślnikiem możemy nazwać dwa znaki: półpauzę (–) oraz coraz rzadziej spotykaną dziś pauzę (—). Na klawiaturze jednak widnieje wyłącznie trzeci (najkrótszy) rodzaj kreski poziomej – łącznik (-) nazywany też dywizem, a także: znakiem przeniesienia, minusem, małą kreską lub tiretem.
Zastosowania każdego z nich można sobie łatwo znaleźć w Google, więc jeśli jeszcze ich nie znacie, a wiecie już, że jest między nimi różnica, radzimy wyedukować się we własnym zakresie – inaczej dołączycie do reszty zatruwających typograficzną rzekę ignorantów.
Zastanówmy się więc: dlaczego w oficjalnych dokumentach, artykułach i innych tekstach formalnych, które z założenia nie powinny zawierać błędów językowych, kwestia wyboru pomiędzy poziomymi kreskami jest tak beztrosko ignorowana? Dlaczego dokładna redakcja tekstu postrzegana jest jako wymysł, pedanteria, a nawet, nie wiem, objaw OCPD??
Czy nie można już porządnie przykładać się do swojej pracy? Czy naprawdę nie ma dla nas znaczenia, czy na pizzy będzie ser, czy mleko?? Czy możemy w ogóle mówić o jakichkolwiek wartościach, jeżeli odróżnienie od siebie dwóch (bo pauzę możemy zastąpić półpauzą – przyp. red.) kresek stanowi dla nas zbyt wielki wysiłek???
(Aby podkreślić emocje w pytaniu, można użyć dwóch, a nawet trzech pytajników; nie zaleca się jednak stawania większej ich liczby).
ZASTANÓWMY SIĘ: CZY NAPRAWDĘ CHCEMY ŻYĆ W NIHILISTYCZNEJ RZECZYWISTOŚCI, W KTÓREJ NIC NIE MA ZNACZENIA? Co będzie następne? Rozpoczynanie dialogów tyldą? Pisanie do tyłu? Kradzieże i rozboje?
Tak, bezczelnym antyortografistom zapewne nie przyszło do głowy, że to od ich obojętności rozpocznie się prawdziwa apokalipsa. Dziś zignorujemy jeden dywiz, jutro zaczniemy mówić "tą" w bierniku, a pojutrze, kto wie, pewnie nawet nie mrugniemy okiem, kiedy nasze miasto będzie płonąć, na ulicach zapanuje anarchia, a wszystko, na co pracowaliśmy jako gatunek przez ostatnie 10 tysięcy lat, obróci się w pył. A to wszystko, bo komuś nie chciało się dwa razy wcisnąć klawisza z minusem.
Dlatego apeluję:
Nie gódźmy się na bylejakość. Idźmy przez życie, nieustannie przypominając sobie o tym, że nasz nijaki byt kształtuje naszą nijaką świadomość. Największe zbrodnie ludzkości nie pojawiły się znikąd. Nie przykładajmy ręki do zniszczenia naszej cywilizacji. Używajmy półpauz.
To jest ASZdziennik, ale to prawda.