Przeczytaliśmy cele kształcenia przedmiotu "Historia i Teraźniejszość". Oto 10 najlepszych
Już jest! Oto on: projekt rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki zmieniającego rozporządzenie w sprawie podstawy programowej kształcenia ogólnego dla liceum ogólnokształcącego, technikum oraz branżowej szkoły II stopnia. Brzmi to zawile, więc przekładamy na ludzki język: oto, co dzięki Czarnkowi będzie na lekcjach historii, WOS-u i nowym przedmiocie HiT.
I mamy dla was jeszcze 10 świetnych kawałków:
1. O neomarksizmie:
Uczeń charakteryzuje przemiany społeczno-obyczajowe określane jako „rewolucja 1968 roku” (m.in. „rewolucja seksualna”) oraz ich intelektualne inspiracje (neomarksizm, „nowa lewica”).
Pilnie zastanawiamy się, czy omawiane na lekcjach będą także współczesne przykłady neomarksizmu, o których tak chętnie mówi sam minister. Na przykład że wyrasta z niego "ideologia LGBT" albo że przez niego 20-latki nie chcą rodzić, tylko wolą się uczyć czy coś.
2. O ekologizmie:
Uczeń charakteryzuje idee i ruchy pacyfistyczne; potrafi wskazać różnicę między ekologią a ekologizmem.
Greta Thunberg niedobra.
3. Jest i on! O prymasie Wyszyńskim:
Uczeń wyjaśnia znaczenie ideowo-moralne duszpasterskiego programu Prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego (Jasnogórskie Śluby Narodu, Wielka Nowenna, obchody milenijne); potrafi wskazać zasługi Kościoła dla integracji Ziem Zachodnich z resztą Polski.
Uczeń ceni i kocha Prymasa, a przynajmniej umie to udawać, by dostać piątkę.
4. O rozdziale kościoła od państwa:
Uczeń potrafi zastosować swoją wiedzę o różnych modelach relacji między związkami wyznaniowymi a państwem do wyjaśnienia komunistycznej polityki „rozdziału Kościoła od państwa”; wyjaśnia pojęcia: laicyzm, sekularyzm, indyferentyzm.
Także dziś straszną, komunistyczną politykę tego, aby biskupi nie mieszali się w sprawy państwa, głoszą co poniektórzy neomarksiści.
5. O Janie Pawle II:
Uczeń wyjaśnia na czym polegała wizja budowy Trzeciej Niepodległości przedstawiona w Polsce w 1991 roku przez św. Jana Pawła II.
Uczeń wie, że bez św. Jana Pawła II mielibyśmy kupę kamieni, nie państwo.
6. O prześladowaniach religijnych:
Uczeń charakteryzuje zjawisko prześladowań religijnych na przykładzie losu społeczności chrześcijańskich w różnych strefach świata.
Może można by odrzucić takie arbitralne zawężenie i omówić zjawisko prześladowań religijnych także na przykładzie losu społeczności żydowskich lub muzułmańskich. Ale komu to potrzebne?
7. O zmianach kulturowych:
Uczeń charakteryzuje główne zmiany kulturowe zachodzące w świecie zachodnim na przykładzie ekspansji ideologii „politycznej poprawności”, wielokulturowości, nowej definicji praw człowieka, rodziny, małżeństwa i płci; potrafi umieścić te zmiany na tle kulturowego dziedzictwa Zachodu ujętego w myśli grecko-rzymskiej i chrześcijańskiej.
Uczeń wie, że zygota to człowiek, rozwody złe, pióra w dupie na Paradzie Równości nieobyczajne, niewiasty mają za mało cnót i po co komu te czarne elfy w "Wiedźminie".
8. O Unii Europejskiej:
Uczeń charakteryzuje proces zmiany Unii Europejskiej w okresie po wstąpieniu Polski w jej struktury (wzrost pozycji Niemiec, zjawiska kryzysowe związane z imigracją, niestabilnością strefy euro, Brexitem, epidemią COVID-19; kontrowersje ideologiczne na forum instytucji unijnych).
Jak widzimy jasno, Unia Europejska to rozpadający się projekt skazany na zagładę.
9. O Smoleńsku:
Uczeń wyjaśnia, dlaczego katastrofę z dnia 10 kwietnia 2010 roku należy traktować jako największą tragedię w powojennej historii Polski (według oświadczenia polskich parlamentarzystów przyjętego podczas Zgromadzenia Posłów i Senatorów w dniu 13 kwietnia 2010 roku poświęconego uczeniu pamięci ofiar katastrofy lotniczej pod Smoleńskiem).
W razie, gdyby uczeń miał inne zdanie na temat tego, co należy traktować jako największą tragedię w powojennej historii Polski, powinien zachować takie refleksje dla siebie.
10. O wyzwaniach:
Uczeń potrafi wskazać i scharakteryzować najpoważniejsze wyzwania stojące przed Polską u progu trzeciej dekady XXI wieku (kryzys demograficzny, utrzymanie tożsamości kulturowej, koszty finansowe i społeczne „polityki klimatycznej”).
Albo jak myślisz, że najpoważniejsze wyzwania stojące przed Polską i światem to to, że za kilkadziesiąt lat tak w nas pierdolnie katastrofa klimatyczna, że się nie pozbieramy. Ale na lekcji tłumaczą ci, że nie, spoko, bo problem to raczej koszty tzw. "polityki klimatycznej".
I od razu lepiej.
To jest ASZdziennik, ale wszystkie cytaty są prawdziwe. Pełen projekt rozporządzenia dostępny jest na tej stronie.