Przemysław Czarnek: LGBT niszczy rodzinę. Również on: bicie dzieci to prawo rodziny

– Dziecko, które robi bałagan i nie reaguje na prośby rodziców o zrobienie porządku w zabawkach, dziecko które stroni od nauki i przez to przynosi słabe oceny ze szkoły, powinno spotkać się z karą, która pokaże mu, że idzie złą drogą, w złym kierunku, że musi się zatrzymać i zmienić coś w swoim postępowaniu tak, by zasłużyć na nagrodę – pisze Czarnek.

A potem dokładnie precyzuje, że chodzi także o kary fizyczne.

– W życiu bywa tak, że słowne upomnienia i rozmowy nie wystarczają do wyeliminowania negatywnych przyzwyczajeń i zachowań – pisze Przemysław Czarnek. – W niektórych życiowych sytuacjach zastosowanie kary fizycznej, kary cielesnej, bywa nieodzowne.

Jego zdaniem, "stosowanie karcenia cielesnego w relacjach rodziców z dziećmi nie zawsze pozostaje w zgodzie z normami konstytucyjnymi". Czarnek uzasadnia to poglądami starożytnych.

Serio.

Czarnek przedstawia też dokładne instrukcje prawidłowego bicia osoby mniejszej i słabszej od siebie.

Podkreśla, że kara cielesna "powinna być zastosowana niezwłocznie po wystąpieniu przewinienia; powinna być proporcjonalna do winy (jak każda kara); nie może być wymierzana w gniewie (bo łatwo wtedy o to, by stała się ona sposobem na rozładowanie frustracji rodzica, a nie faktycznym środkiem wychowawczym); dziecko powinno dokładnie znać powód jej wymierzenia; a przy tym nie może być stosowana za drobiazgi, a po jej wykonaniu nie należy wypominać dziecku jego dawnych przewinień" – dodaje łaskawca.

– Bezwzględny zakaz tzw. „klapsa wychowawczego” (...) narusza wynikającą z prawa rodziców do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami, wolność rodziców od „wszelkiej postronnej a wiążącej ingerencji” innych osób i instytucji" – podsumowuje Czarnek.

Nie wiadomo, czy zdaniem Czarnka prawo do fizycznego karcenia należałoby rozszerzyć także na osoby LGBT. Ale wcale byśmy się nie zdziwili.