Smutek Polski. Chciałaby żeby ktoś ją przytulił i powiedział, że to tylko bardzo zły sen

Po przebudzeniu Polsce towarzyszyło uczucie głębokiego smutku, pustki i bezsilności. Czekała, aż ktoś podejdzie, przytuli ją, czule pocałuje w Pomorze. I powie, że to był tylko koszmar, z którego już się obudziła. I że wszystko jest i będzie dobrze. Ale tak się nie stało.

Polska sama musiała sobie poradzić z ciężarem wejścia w codzienność, jakby nic się nie stało. Wstać, zjeść śniadanie, założyć kurtkę z przyklejonym do niej czerwonym serduszkiem, pojechać do szkoły, na uczelnię, do pracy.

Wiedziała, że już nie może cofnąć czasu. Że może mieć tylko nadzieję, że czegoś się nauczy.