PILNE: Po tej recenzji będziesz chciał obejrzeć "Anihiliację" na Netflixie

Scenarzystą i reżyserem jest Alex Garland, który stworzył scenariusz m.in. do "28 Dni Później" i "Ex Machina", przy czym ten ostatni film był też jego debiutem za kamerą. "28 Dni Później" to horror SF, o gościu, który budzi się w paromilionowym mieście i nie ma korków, a "Ex Machina" to kameralne SF o gościu, który tworzy najbardziej przypominającego człowieka robota na świecie, ale sztucznej skóry starcza mu tylko na twarz i dłonie.

W swoim najnowszym thrillerze SF Garland przedstawił fantastyczną wizję świata, w którym grana przez Natalie Portman Lena ma koło trzydziestki i zdążyła już zostać profesorem biologii i jednocześnie mieć 7 lat doświadczenia w armii.

Nagle zaczyna pluć krwią, tajemniczy umundurowani ludzie zabierają go do szpitala/laboratorium, a Lena dowiaduje się od psycholog dr Ventress, że był na misji w tzw. Shimmer (po polsku to chyba będzie Migotek). Migotek to tajemnicza, gwałtownie rozszerzająca się strefa przypominająca bańkę mydlaną, która pojawiła się nagle 3 lata temu i, oprócz Kane'a, któego organy powoli odmawiają współpracy, nikt żywy z niej nie wyszedł.

Do Migotka wkracza więc ekspedycja złożona z pięciu kobiet-naukowców, które zupełnie ignorują wniosek, że stan Kane'a był spowodowany wirusem albo promieniowaniem i nie mają na sobie nawet papierowych maseczek ochronnych na gumce, nie mówiąc o specjalnych kombinezonach. Im bohaterki głębiej się zapuszczają, tym więcej spotykają dziwactw typu drzewa-kryształy, drzewa-ludzie i niedźwiedzie-brzuchomówcy. I żeby nie spoilować, o fabule nie powiemy nic więcej.

Film całkiem umiejętnie oscyluje pomiędzy eksploracją fantastycznego świata, horrorem i osobistą dramą. Do dwóch pierwszych elementów nie można się przyczepić, wizja łamiącej prawa fizyki i biologii krainy jest naprawdę fascynująca. Brakuje za to lepszego zarysowania postaci, czegoś, co pozwoliłoby się bardziej nimi przejąć.