Tomik poezji z Instagrama hitem księgarń. Napisaliśmy jego recenzję słowami poezji z Instagrama

Książkowy hit ostatnich tygodni to tomik "Chłopcy, których kocham" Anny Ciarkowskiej, czyli zbiór instagramowej poezji miłosnej. Tak, są takie słowa jak "instapoezja" i "instapoeci", ale to nie my je wymyśliliśmy. Sam instakoncept spodobał się nam jednak na tyle, że instanapisaliśmy instarecenzję tomiku słowami instapoetów.


Jeżeli nie wiecie o co chodzi w instapoezji, to pomożemy wam instacytatem. A oto i nasza pierwsza, nieśmiała próba instarecenzji.

Słów mi zabrakło.
Jak tobie, gdy powiedziałem ci
że zapłaciłem 39,90 zł.
A "Vouge'a" kupić nie chciałem.

Albo mogłem też głęboko, melodramatycznie
zapuścić palce po 10 zeta,
dorzucić, i wziać całą trylogię o Szackim.

Instapoezja jest skarpetką
zgubioną w praniu.
Chłopcem, co w parku szuka kasztanów,
a przecież jest luty.
I drzewa iglaste.

Na 49 stronie jest coś po francusku.
Wrzuciłem to do Google Translatora.
Po estońsku to będzie
"nii väike asi, mida hoolitseda."
Nie ma za co.

Stronice przewracam z przyzwyczajenia.
Jakoby nieomal.
Szeleszcząca kartka rży jak kuna.
Przepraszam, czy mogę już tę książkę schować?
Rachunki mam do popłacenia,
Cyfrowy Polsat grozi mi karą za zwłokę.

Po węgiersku to zdanie z 49-ej to:
"olyan apró dolog, hogy vigyázzon".

A teraz będzie dzika zwrotka z kilkoma ładnymi słowami.
Bo nauczyłem się, że tak trzeba w instapoezji.
Szkatułka, brzask, bergamotka, kolęda, czereśnie,
rozgwieżdżenie, konwalia.

I pies, który musi wyjsć na spacer.
To nie metafora. Się zsika i będzie.
Pożegnanie słodkie jak lukrecja nurzana w Nutelli.
Idę więc, będę za 10 minut jak się wybiega.
Podobno wszystko jest poezja.
Ale bez przesady.

Jeżeli nic z niej nie wynika, to znaczy, że nam się udało.

To jest ASZdziennik. Instapoezja nie została zmyślona.