Canva
REKLAMA

W Wielkim Zderzaczu Hadronów rozbujano lecące w przeciwnych kierunkach jądra ołowiu. Prędkość bliska prędkości światła sprawia, że gdy cząsteczki mijają się o subatomowy włosek i ocierają o siebie, impuls elektromagnetyczny odrywa od ołowiu protony, przekształcając go w złoto, rtęć lub tal. Czy w takim razie CERN powoli staje się skarbcem Sknerusa McKwacza?

Uzyskanie złota z ołowiu kosztuje kolosalne ilości energii. Między 2015 a 2018 rokiem udało się uzyskać tą metodą około 29 pikogramów (bilionowych części grama) złota. Biorąc pod uwagę fakt, że koszt działania Wielkiego Zderzacza Hadronów to około miliarda euro rocznie, fizycy powinni skakać do basenu złotych monet raczej ostrożnie.

To jest ASZdziennik, ale to prawda.

logo