Reklama.
Oto pełny zapis rozmowy z widzem, który czas zamiast kalendarzem odmierza Netfliksem.
ASZdziennik: Serial braci Duffer to hołd złożony popkulturze lat 80. Czy jednak twórcy opisują ją taką, jaką była, czy taką, jaką chcielibyśmy ją zapamiętać? Czy produkt współczesnej narracji kulturowej powie nam prawdę o przeszłości, którą oprócz "Goonies" i kaset The Clash pozostawiła po sobie także single Milli Vanilli i karierę Davida Hasselhoffa?
– Ćśśśś, zaczyna się.
Barb. Romantyczka czy pozytywistka?
– Ja ciebie też.
Trudno jest mówić o postnowoczesnych zwyczajach odbiorców kultury popularnej bez odniesienia do McLuhana i jego koncepcji globalnej wioski. Zniesienie bariery czasu i miejsca prowadzi do sytuacji, gdy serial, który mógłby starczyć na pół roku, dziś konsumujemy miedzy 20:00 a 4:00 nad ranem. Czy twórca stał się niewolnikiem widza i powinien dostosować częstotliwość emocjonujacych scen z Demogorgonem do zegara biologicznego odbiorcy, a może to odbiorca winny jest zaopatrzyć się w więcej Red Bulli?
– Tak, częstuj się, mam dużo chipsów.
Druga część Matrixa, "Speed 2", drugi sort, drugi sezon. Will Byers powrócił do Hawkins, ale czy to powrót, jakiego oczekuje widz? Co zostaje gdy efekt świeżości przeminął? Czy drugie sezony nie są jak odgrzewane mrożone wafle pozostawione w środku lasu przez komendanta Hoppera?
– Mhm.
Jedenaście. Liczba atomowa sodu, niezbędnego do regulacji gospodarki wodnej organizmu. W piłce nożnej rzut karny wykonywany jest z 11 metrów, na Księżycu jako pierwszy wylądował statek Apollo 11, a w "Jedenastu minutach" Paulo Coelho opisał chwytające za serce losy trudnych życiowych wyborów młodej dziewczyny, miotającej się między sacrum a profanum. Czy w powrocie z "odwróconego świata" Polacy mogą dopatrywać się symboliki 11 listopada i wyjścia spod zaborów po 123 latach?
– Patrz, pięć sekund każą czekać na kolejny odcinek.
Spektrum stosunków międzyludzkich w "Stranger Things" sięga od relacji samotnej matki z synem, przez żażyłość grupy przyjaciół z podwórka i pierwsze licealnr miłości, po trudne więzi łączące mieszkańców miasteczka w stanie Indiana z tajnymi służbami amerykańskiego rządu i istotami z innego wymiaru. Jakie wzorce kształtuje to u odbiorców? Kto decyduje, czy wybieramy wersję z napisami czy lektorem? Czy w w sytuacji, gdy jedna osoba wychodzi do kuchni po kanapkę, pozostali powinni zapauzować lub streścić przegapione sceny po powrocie?
– Wciśniesz, że oglądam dalej?
Bardzo dziękujemy za poświęcony czas. Tylko weźmiemy ci z domu konsolę i kluczyki od auta.
– Mhm.
To jest ASZdziennik, ale żadne cytaty nie zostały zmyślone.